Peter van de Ploeg vindt zijn onderwerpen in het landschap. Daar ontstaan begrippen als stilte en spanning, eenzaamheid of dreiging. De mens al dan niet lijfelijk aanwezig, is vaak veroorzaker van die stille spanning. Natuur en mens relateren zich aan elkaar tot een samenspel in gemoedsgesteldheid ontstaat. De bijna fotografische verbeelding is daarbij een medium.
